Sandomierz nazywany jest czasami „Małym Rzymem”. To określenie stosowali przede wszystkim starsi mieszkańcy miasta. Podobieństwo wynika m.in. z tego, że Sandomierz, podobnie jak Rzym, położony jest na siedmiu wzgórzach.  
    
 Poza tym pod miastami ciągną się podziemne labirynty, w Rzymie - katakumby, natomiast w Sandomierzu - dawne piwnice kupieckie i legendarne lochy.

SANDOMIERZ ŚWIATOWĄ STOLICĄ KRZEMIENIA PASIASTEGO  

  

 

   W muzeum znajdują się wystawy stałe: Dawna wieś sandomierska - wystawa prezentuje wybrane aspekty kultury ludowej, 


 Wystawa poświęcona Jarosławowi Iwaszkiewiczowi- przedstawia ekspozycje pt:"Ciemne Ścieżki", poświęcona jednemu z mistrzów literatury polskiej XX wieku.

  Ziemia Sandomierska w pradziejach i wczesnym Średniowieczu - wystawa znajduje się w piwnicach sandomierskiego Zamku, umożliwia nam fascynującą wędrówkę w przeszłość regionu sandomierskiego.

 Dzieje zamku sandomierskiego-historia zamku od wczesnego średniowiecza, aż do czasów współczesnych

Krzemień pasiasty w biżuterii i małych formach złotniczych.

Możemy zobaczyć kolekcję dzieł zainspirowanych krzemieniem 


Lapidarium- fragmenty detali architektonicznych z renesansowego Zamku Królewskiego w Sandomierzu. 

Dawna Kuchnia królewska- w pomieszczeniach dawnej kuchni królewskiej prezentowana jest kolekcja wyrobów złotniczych. 

Salonik artysty Jana Pawła Mazurkiewicza- głównie znajdują się portrety i pejzaże Sandomierskie. 

Salonik mieszczański- wnętrze aranżują muzealia ze zbiorów Muzeum.

FURTA "DOMINIKAŃSKA" 

  

  Potocznie zwana ze względu na specyficzny kształt "Uchem Igielnym". Jest jedyną furtą spośród dwóch niegdyś istniejących w systemie murów obronnych Sandomierza. 

   
  Furta zyskała miano dominikańskiej, ponieważ stanowiła najkrótsze połączenie między dwoma klasztorami dominikańskimi- przy kościele św. Jakuba oraz przy kościele Św. Marii Magdaleny.  

  
  Umożliwiała ona wejście do Sandomierza nie tylko dominikanom, ale także innym osobom, kiedy bramy miejskie były już zamknięte. 




      

          BRAMA OPATOWSKA   

  

                 

  




   Gotycka brama wjazdowa do miasta. Wzniesiona w XIV wieku z fundacji Kazimierza Wielkiego. Jedyna jaka zachowała się spośród czterech istniejących. Uznawana była za największą.
  
   W XVI wieku Bramę Opatowską podwyższono i zwieńczono renesansową attyką.

 Z wysokości 30 metrów można zobaczyć fascynujący widok na miasto i okolice.  
  

   Od południa rozciąga się panorama Starego Miasta, widać Wisłę, która w tym miejscu płynie w kształcie litery "S" a także kościoły św. Jakuba i św. Pawła, hutę szkła oraz Tarnobrzeg. Natomiast od strony północnej klasztor Benedyktynek, przedmieście Zawichojskie, osiedle Kruków oraz szpital. Od wschodu rozciąga się panorama Wisły i Gór Pieprzowych, od zachodu widać park miejski z wieżą ciśnień. 

 

      

            PODZIEMNA TRASA TURYSTYCZNA-SANDOMIERSKIE

               LOCHY W SANDOMIERZU  

  Podziemna Trasa Turystyczna w Sandomierzu jest jednym z najciekawszych miejsc na trasie zwiedzania Sandomierza. 
  

Lochy w Sandomierzu do dziś otacza aura tajemniczości. Jedni szukają tam ukrytych przejść do schowanych komnat, inni wsłuchują się głuche odgłosy być może tatarskich duchów i Halina Krępianki , która miała uratować Sandomierz przed Tatarami. 

  

    Podziemna Trasa Turystyczna w Sandomierzu to niezwykła wycieczka podziemnymi korytarzami, zazwyczaj trwająca 40 minut. W trakcie podziemnego przejścia przewodnik opowiada legendy i ciekawostki związane z Sandomierzem. 

   Każdym turysta obowiązkowo musi wysłuchać legendy o mężnej Halinie Krępiance. Zwiedzanie podziemnej trasy turystycznej w Sandomierzu, czyli słynnych sandomierskich lochów odbywa się wyłącznie z przewodnikiem. 

                      PRZECHADZAJĄC SIĘ ULICZKAMI SANDOMIERZA

 

 

                                DOM DŁUGOSZA 

 

  Wewnątrz mieści bogate zbiory Muzeum Diecezjalnego. Od 1937 roku mieści się tu Muzeum Diecezjalne. Autorem ekspozycji był Karol Estreicher, historyk sztuki z Krakowa.  
   Muzeum posiada bardzo cenne zbiory z zakresu malarstwa, rzeźby sakralnej, tkaniny, drobnej plastyki oraz elementów wystroju architektonicznego, jak również sztuki zdobniczej, ceramiki, kolekcji mebli, numizmatyki i archeologii. 

 Ufundowany został w 1476 roku przez historyka Jana Długosza, kanonika sandomierskiego dla księży mansjonarzy,wikariuszy katedry.

Jest to dwukondygnacyjna, ceglana budowla z wysokimi szczytami i dwuspadowym dachem. Nad południowym wejściem znajduje się kamienna tablica erekcyjna z herbem Wieniawa, napisem i datą 1476. Układ wnętrz z obszerną sienią pośrodku i belkowanymi stropami został częściowo zmieniony dla potrzeb muzealnych.  


http://www.sandomierz.pl/ 

                            Pozdrawiam Alii :*